رسانه- منطق- پرسشها - تاثیر پذیر ی و جایگاه تفکر شخصی !؟

سلام
مثل اینکه بحث دفعات قبل ما داره به جاهای قشنگی می رسه....سئوالات داره ریز تر می شه و منم از بیان نظرات خودم برای اونایی که از من نظر خواستن - خوشحالم.
دوستی که یکی از آشنا هاست لطف کرده بودند و باز هم سئوالاتی رو از من پرسیده بودند و با یک مثال جویای نظر من شده بودند...ببخشید که این همه من من کردم ..اصلا از بیان این کلمه به تعداد خوشم نمیاد ...اما شد دیگه....! ایشون بحثی رو باز کردند که احتیاج به یک مقدمه داره:
اول این که ما الان در حال استفاده از یک رسانه هستیم...رسانه برای شما و برای من نویسنده متن. هر رسانه ای به لحاظ تعداد کاربر تاثیر پذیری خاص خودش رو داره که جذابیت اون رسانه رو معین می کنه ...از نظر علمای فن رسانه تعداد مخاطب قطعاپارامتر تعیین کننده ای هست.هر چقدر تعداد مخاطب یک رسانه بیشتر باشه ما بیشتر تحت تاثیر اون قرار می گیریم. برای مثال یک تبلیغ یا بحث تلویزیونی خیلی بیشتر از همان بحث به صورت مکتوب تاثیر خودش رو روی مخاطب می گذاره و همین مساله نقطه ضعف بسیاری از آدمهاست.
بسیاری از آدمها با فرآیندی دست به گریبان هستند که من اسمش رو می گذارم تاثر رسانه ای- یعنی شخص چقدر می تونه از اعتقادات خودش در مقابل یک رسانه دفاع کنه و تحت تاثیر اون قرار نگیره...
دوست خوب من در باره یکی از همکارانشون و عدم تمایل ایشان به مطالعه یک کتاب و ترس از اعوجاج اعتقادات گفتند.باید بگم حدود 90 درصد مردم اصلا نمی دونند که به چه چیزی اعتقاد دارند و خیلی سطحی و طوطی وار اقدام به پذیرفتن یک سری مسائل و پر کردن خلا های ذهنی خودشون می کنند .طبعا هر رویکرد پرسشگرایانه با عملکرد ارتجاعی آنها و به صورت شدید و مواجه با مقدسات! مواجه می شه.
خیلی مسخره است...مثلا داشتم با دوستی که ادعا می کرد خیلی خیلی از قرآن و حدیث اطلاع داره و سعی میکرد به برخی سوالات فقهی با دید جامد نظر بده و پاسخ بده مباحثه کردم و یک جمله عربی خیلی معمولی رو گفتم و بعد گفتم با توجه به این آیه حرف شما مردوده! یه دفعه توی فکر فرو رفت و بعد حرفش رو طوری اصلاح کرد تا با اون جمله عربی من در تناقض نباشه...بعد من بهش گفتم اینو بنویس... بنده خدا نوشت.. بهش گفتم فلانی چیزی که من گفتم اصلا آیه نبود تو چطوری ادعا می کنی که می تونی خوب رو از بد تشخیص بدی تویی که هنوز فرق کلام بشری با کلام الهی رو متوجه نمی شی...؟
توی فکر رفت...بنده خدا باید چی کار می کرد ..ما ها رواینطوری بار آوردند.
هر کلامی یک بویی داره ...یک عطری داره برای همین هم می گن: " از حرفات بوی خوبی به مشام نمی رسه"؟سخن الهی هم همینه حرف خدا یک عطری داره که به دل می شینه اگه دیدی یکی داره حرف می زنه و سخنش به دل می شینه بدون که عطرش رو از طرف اون ذات داره... اگه دیدی چیزی رو به اسم خدا بهتون گفتند اما بوی خوبی ازاون استشمام نمی شه بدون که جعلیه.هرکسی و در هر مرتبه ای یه طوری از اون ذات اقدس تا ثیر می گیره:
یکی از بوی دردش ناقل امد
یکی از رنگ صافش عاقل آمد
یکی از جرع ای گردیده صادق
یکی از یک پیاله گشته عاشق
یکی دیگر فرو خورده به یکبار
خم و خمخانه و ساقی می خوار
عطر خدا هم همینه وقتی به مغز کسی وارد بشه سعدی و حافظ و فردوسی وادیسون و اینشتین و لینکلن و مارتین لوتر کینگ و مولانا ایجاد می کنه..که به قول حضرت حافظ...هرچه کردم همه از دولت قرآن کردم.
کسی که خدا روبشناسه و خودش رو بشناسه فریادخواهدزد...که ما عرفناک حق معرفتک.. چون متوجه می شه که ذات باریتعالی چقدر عظیمه...به همین خاطر اونو توی ظرف کوچیک جا نمی ده ...هر کسی هم هر تجسمی از خداداشته باشه خدا عینا با همون تجسم با هاش مواجه می شه..برخی آدمای ساده لوح خیال می کنند شب اول قبر که می گن نکیر و منکر بالای سر آدم میان به زبان عربی فصیح ازش می پرسند که : من ربک؟ خدای تو کیه...و خیال می کنند بایدبگن : ربی الله... و همین...زهی حماقت! این به این معنا است که در عالم غیب هر کس با تلقی خودش از پروردگارش محشور می شه اگه پروردگارشروبا خودش مهربون ندونه خدا هم با اون همون طوری رفتار می کنه که اون می خواد... برای همین هم می گه الله اکبر...یعنی از هر چه خیال کنی خدا برتر است...همه خوبیها به نوعی بیان کننده اوست و هیچ صفتی اورا کامل بیان نمی کنه.
به همین خاطر باید دراین طرز تلقی ها دقت کرد...

ادامه دارد