تو بودم کردی از نابودی و با مهر پروردی:

روز معلم بر همه معلم های دنیا مبارک باد ؛ به خصوص پدر و مادر عزیزم؛
یادت میاد اونروزا
پرنده های غمگین
وا نمی شد پراشون
دستی نبود که یک شب
دون بریزه براشون
گریه می کردند های و های ماهیا
طفلکیا بودند به فکر فردا
با نهایت احساسم این نوشتار رو تقدیم می کنم به : پدرو مادر عزیزم دومین معلمین زندگی من!
حتماٌمی پرسین اولین معلم من کی بود؟ اولین معلم زندگی هر انسانی خداوند بزرگه ! خدایی که به ما یاد داد دوست بداریم! گریه کنیم , بخندیم ؛ بسازیم به یاد بیاریم و سپاسگزار باشیم.
یه بچه شیطون کلاس اولی –دیزین سال 65:


آخرین روز مدرسه کلاس اول ابتدایی-خرداد66:





اولین روز مدرسه: کلاس دوم ابتدایی مهر ماه 66:



پدر و مادر عزیزم بعد از خدای بزرگ ؛شما من رو تربیت کردید آموزشم دادید زندگی بخشیدید و راه آدم بودن رو به من یاد دادید , یادم دادید که تا اونجا دوست بدارم که مخالف دستورات معلم نخستین نباشه! یادم دادید همه حتی شما رو اینگونه دوست داشته باشم ! یادم دادید که مثل شما بر اعتقادم بایستم و یادم دادید که برای خدا قربانی کنم هرآنچه که دوست داشتم ؛ اصولی را که اولویت داشتند بر هرآنچه تن و تن پروری ایجاب می کرد برتری بدم و یاد اونی باشم که یادم دادید.
یادم نمیره که داستان ده خرگوش بازیگوش رو با چه ولعی می شنیدم! یادمه همش یادمه ! یادم نمیره که مادر روزه دارم افطار نکرده لامپ و سرپیچ وسیم وتخته و ... برای من تهیه کرد تا امروز با برق مانوس باشم .یادم نمیره که تکلم به زبان دیگه و ارتباط با جهان بیرون رو از پدرم آموختم. یادم نمیره که هردوی شما چه رنجها بردین تا بچه هاتون بیاموزند. تا بهتر از دیروز باشند ! حالا امروز رو میگن روز شماست ! روزتون مبارک باشه! ولی مبارک شمایید! این روزها با روزهای دیگه هیچ فرقی نداره. ببخشید که اگه همه ی این دنیای بزرگ رو برای شما قربانی کنم اندکی از محبت های شما رو جبران نخواهد کرد ولی بدونین که من حاضرم خودم رو فداتون کنم ! این تنها هدیه من بزرگترین چیزیه که دارم.
جان نقد محقر است حافظ
از بهر نثار خوش نباشد
کلاس پنجم دبستان- آقای طاهری-خرداد 70:

کلاس اول راهنمایی-کلاس هنر آقای شریفی –کسی که خوشنویسی و عکاسی رو به من یاد داد-خرداد 71 :


کلاس اول دبیرستان- با بابک قاسمی وحید هوشیار و اخوان دوقلوی مکی:



پیش دانشگاهی-کلاس شیمی-آقای سالمی خرداد 77 :


پیش دانشگاهی –کلاس زبان آقای شیخ انصاری خرداد77:


پیش دانشگاهی –روز خداحافظی- بچه های کلاس 302 ریاضی فیزیک تیرماه 77:



معلمین زندگی من پدر –مادر ؛ شما عمری رو برای آموزش دادن به بچه های این سرزمین صرف کردین! اگه شما و همه معلم های دیگه نبودین .... زندگی ما خیلی سیاه بود! سیاه ترو غم انگیز تر از هرچیزی که بشه تصور کرد.
شما و همه معلم های دیگه که به من یاد دادید : آقای بهاری-خانم اردوخانی –خانم دستپاک-خانم فردوسی-خانم حائری-خانم ضیایی-آقای طاهری-آقای شمسایی-آقای علیشاهی-آقای فلاح-آقای فریدپور-آقای ارجمندی-آقای علییاری-آقای اعظمی-آقای نیک فطرت-آقای شریفی-آقای ارشدی-آقای ساعی-آقای مرادی- آقای رستگار-آقای موسیوند-آقای موسوی-آقای آریا-آقای قانع-آقای بهروش-آقای سالمی-آقای اعتماد-آقای فریدونی- آقای سلیمانی-آقای حجتی-آقای اقتداری-آقای قاسمی-آقای عیسی گودرزی-آقای چاووش حسینی-آقای کاوند-آقای مطهری-آقای آزما –آقای همتی–آقای شیخ انصاری-آقای شیرازی-آقای شعبانی-آقای فاطمی-آقای احمد گودرزی-آقای جنتی و.....همه دبیرای دیگه که توی دوران قبل از دانشگاه داشتم.
معلمین خاصی هم داشتم که به صورت خاص ازشون متشکرم: : دیانوش خواهرم که همیشه اشکالاتم رو ازش می پرسیدم و اساتید خوب دوران دانشگاه ازجمله : آقای دکتر فرزین امامی عزیز-آقای مهندس اسماعیل بیگ عزیز-آقای دکتر مصلح عزیز که استاد صبر بود و ارج نهادن به همت بقیه-آقای مهندس عظیم پور-آقای پروفسور محمد قلی محمدی که جرات توانستن رو به من یاد داد-اقای دکتر ابراهیم عصفوری که دیدن از زاویه دیگر رو به من یاد داد- و همه اونهایی که همیشه خودم رو وامدار دانش اونها می دونم.
در محضر اساتید خوبم-روز دفاع از پروژه:


خدایا نگذار هیچ وقت از یادم بره که کی و چی بودم ! یادم بره که این آموزش بود که چشم من رو به دنیا باز کرد وگرنه من هم مثل اعقاب اولیه انسانها بودم .خدایا من و همه اونهایی رو که دوستشون داری رو از آموزش بی نصیب نکن !
چو گویی که وام خرد توختم
همه هرچه بایستم آموختم
یکی نغز بازی کند روزگار
که بنشاندت پیش آموزگار





سر کلاس- دوران تدریس خودم-دانشگاه آزاد بوشهر:


خدایا من هم زمانی هرآنچه که در توان داشتم رو به دیگران تدریس کردم ودرآینده هم هرچه که بتونم رو به دیگران یاد خواهم داد ! خدایا من رو در دانش بخیل نکن و دانش من رو افزون کن ! خدایا درهای خزائن دانشت رو بر من بگشا واونقدر به من قدرت بده که بتونم بر تکبر آدمیتم غلبه کنم و سرم رو جلوی آنهایی که از من داناترند به نشانه احترام فرود بیارم .همان طور که مرد بی بیم وبی ضعف و پر صبر ؛ مولایم علی! ؛ گفت: من علمنی حرفا فقد صیرنی عبداٌ ( هرکس کلمه ای به من آموخت مرا بنده خود کرد!)
خدایا معلمین زیادی دیدم و شنیدم از سقراط گرفته تا ملاصدرا از نظامی گرفته تا سعدی و حافظ از مطهری و شریعتی و محمود حسابی واینشتین و هاوکینگ اما ... هیچ آموزگاری همچون تجربه ندیدم که باز هم مخلوق تو بود! ای خالق همه معلم ها ! ای معلم اول و آخر! سلام من رو به معلم خوبم که اسمش رو مخفی کردم برسون!
خم چو نگون گشت یکی قطره ریخت
هوش ز مدهوش محبت گریخت
من پرورده ی آزادیم ! مولایم علی است , مرد بی بیم وبی ضعف و پر صبر و پیشوایم مصدق مرد آزاد! ( معلم شهید علی شریعتی)


خدایا به حق دانش وقلم که به اونها قسم یاد کردی ! ما رو در قدرشناسی از معلم هامون یاری کن !
دوستت دارم ای معلم خوبم .
ای خدای بزرگ!
دانش آموز جاهل و فراموش کار تو : علی صانعی.