آنگاه که سبزه ها برویند .... ! (داستان کوتاه )
فرمانده در حالی که سر عزیز ترین دوستش را به یارانش می سپرد تا او را دفن کنند،
آرام گریست و رو به همرزمانش گفت:
بعد از این روزها؛ آن روز که سبزه ها برویند...
شغل نجاری پیشه خواهم کرد...
و تخت هایی خواهم ساخت فراخ.....
تا جایی برای مخفی شدن دخترکان بازیگوش
در شب های زفاف را داشته باشد....
تخت هایی خواهم ساخت فراخ.......
تا جایی برای قصه گفتن های مادر بزرگی با 18 نوه اش را
داشته باشد....
در آنروز...
بر شما باد لبخند.....
بر شما باد سرودن.....
علی صانعی – 22/ 3/1391
3 comments:
سلام مهندس جان
زیبا بود. به امید نرم شدن سختی ها و سبز شدن سیاهی ها
salam
man ham mesle Taleb, faghat mitoonam begam ke " be omide ..."
mer30 ke be-rooz kardin.
salam Aghaye Mohandes,
Midoonam ke saretoon sholooghe, amma bad nist ke gahi up konid ;) a'adat kardim be web-logetoon ;)
Post a Comment