روز معلم امسال رو مثل همیشه به معلم های خوب دنیا تبریک می گم با این
تفاوت که امسال یک روز قبل از روز معلم یکی از بهترین و بزرگترین اسطوره
های تعلیم و تربیت ایران از میان ما رفت. راد مردی که حضور اون چراغ دانش
رو به میان ایلات ایران آورد و نور علم را در جایی روشن کرد که نمی شد یا
نمی گذاشتند که روشن شود. معلومه که از کی حرف می زنم!!! بهمن بیگی رو می
گم... مدتها پیش من اسم اونو از زبان دوست خوبم رحمان شنیدم و وقتی بیشتر
دقت کردم دیدم که ایلات و عشایر ایران اگر نه در حد پرستش که در حد عشق
اونو دوست داشتند ...وقتی بزرگداشتی برای اون برگزار کردند و جوانان
عشایر سوار بر اسب با تفنگی دردست اونو تا محل برگزاری مراسم تجلیل؛
اسکورت کردند قلبم از جا کنده شد بدنم می لرزید و اشک توی چشمام می
دوید...همه این احوال برای مردی بود که بزرگتری خدمت را به اونها کرده
بود و اونها نشون دادند که چقدر دوستش دارند... از ته دل بود... منم با
این که شناختی در حد شنیدن نامش داشتم از ته دل بهش ادای احترام کردم...
و امسال بهمن بیگی در میان ما نیست... چه چیز ضایعه از دست دادن اونو
جبران می کنه؟ هرچند چراغی که بهمن بیگی در میان ایلات قشقایی ایران روشن
کرد تا ابد روشن می مونه .... هرگاه پزشکی قشقایی را در اتاق عمل دیدید
یا مهندسی قشقایی را در صنعت دیدید یا خلبانی قشقایی را در اوج آسمانها
دیدید بدانید که به ثمره درختی می نگرید که بهمن بیگی 50 سال قبل بذر
آنرا کاشت. روحش شاد و یادش گرامی
