من باطن هر فراز و پستی دانم

سلام
امروز نوشته من یه خورده با همیشه فرق داره!! خودم هم برام جالبه البته علتش رو می دونم و برای شما هم تعریف می کنم تا بدونین:
سه روز پیش توی محیط اسکایپ بودم که یه پیغام از یک خانوم به اسم ستاره دریافت کردم و به رسم ادب پاسخ سلامشون رو دادم یواش یواش بحث گل انداخت و متوجه شدم ایشون دارند کلماتی رو به فارسی می گن.
منم شروع کردم به فارسی تایپ کردن که ایشون به فارسی گفتند من فارسی نمی دونم!!! فینگلیش بنویس!!! دیگه داشتم شاخ در میآوردم. صحبت رو ادامه دادم و فهمیدم اسم اصلی ایشون دایانا است و در نروژ زندگی میکنه شوهرش ایرانیه و 3 تا بچه داره که فکر می کنم گفت بزرگترینش 12 ساله است. برام جالب بود که یه خانم با ملیت لیتوانیایی اونم در شهری مثل ریگا بزرگ شده باشه و یک شوهر ایرانی در نروژ داشته باشه و فارسی رو یاد گرفته باشه...؟؟؟
از ایشون سئوال کردم چطوری فارسی یاد گرفتی؟ گفتش: من 3 زبون می دونم آلمانی -نروژی و روسی اوایل با شوهرم نروژی صحبت می کردم اما دیدم خیلی تنهاست و نیاز داره یک نفر باهاش
فارسی حرف بزنه به همین دلیل دور از چشم اون یواشکی خود آموز فارسی
خریدم و خوندم الان می تونم فارسی رو حرف بزنم اما نوشتن فارسی رو بلد نیستم اما خوب حیف اتفاقاتی افتاده که من به آرزوم نرسیدم! گفتم چطور مگه...؟ اولش طفره رفت.
بعدش گفت فارسی خیلی شیرینه....مثل قنده نباته!!!من شعر های فارسی رو خیلی دوست دارم حافظ سعدی مولانا!!! من دیگه داشتم شاخ در می آوردم گفتم تو که نمی تونی بخونی چطوری شعر ها رو می دونی؟
گفت اونها رو با آهنگ یاد گرفتم و شنیدم و به خاطر سپردم.بعدش برای مثال شعر " خوش" از حافظ
با صدای مارتیک رو برام فرستاد.بعدش آهی کشید و گفت دوست خوبم من خیلی مریض هستم. قلبم ناراحته و یک عمل روز 13 ژانویه دارم که دکتر ها گفتند ریسکش بالاست و من میدونم که زنده نمی مونم اما برای خودم مهم نیست میدونم مردن چیه...چیز بدی نیست. اما دلم می خواست چند تا شعر حافظ دیگه یاد می گرفتم تا برای تولد شوهر عزیزم می خوندم.
من بغض گلوم رو فشار می داد بهش گفتم دایانا این طوری فکر نکن اگه خدا بخواهد ان شا الله زنده می مونی.!! گفت تا همین جاش هم که زنده هستم و نعمتی مثل شوهرم و بچه هام دارم برام کافیه قبول داری؟ گفتم : آره!!! با خنده گفت :آجر پاره!!! نمی دونستم بخندم یا گریه کنم... وقتی رفتار یه همچین زنی رو با رفتار بعضی زن های وطنی مقایسه می کنم
به فکر فرو میرم راستی مسیر تربیتی ما کجاش غلط بوده که بزرگترین شاعران ترانه های عاشقانه از ما بودند ولی امروزه ما از اونها نیستیم؟؟؟خطابم به همه است زن ومرد...دوست دارم برای دایانا دعا کنم اما نمی دونم برای عاشقها مرگ بهتره یا زندگی؟